MAĞARALAR

M. Sıtkı Aras’a

 

Rüzgârına kapıldım hazin bir sonbaharın

Ahengine büründüm çıldıran aynaların

Korkunç bir heyulada gömüldükçe derine

Kapandım kan dağının hayalet evlerine

Günlerimi boşluğun ipinde sıraladım

Her akşam gözlerimin akanı karaladım

“Kavurucu bir yazın sıcağını an” diye

Karçiçeği sevdiğim saatlere hediye

Sesler yankılanınca arkamdan ve önümden

Bir şey koptu ve uçtu semalara gönlümden

Anladım ki, sonuna ulaşınca her ömür

Yeni bir ömür başlar daha güçlü, daha gür

Ve ruhun gergefinde filizlenir arzular

Baykuşlar bana âşık, bana düşkün kayalar

Diye üzülmüyorum; kapım taş, pencerem taş

Gönlüme mağaranın duvarları arkadaş

Ah, yalnızlığın tende uyuyan cenazesi

Ah, ruhumun hastalık taşıyan feracesi

Her akşam hançeriyle beni kalpten yaralar

İçime karanlığı dolduran mağaralar