sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim

sensiz kalan bu şehri yakmayı çok isterdim

saçların dikildi karşıma bir sokak ötesinde
her telinde parmaklarımın izleri parlıyordu
benzersiz kokunu alıyordu kıvrımlarından rüzgar
gözleri doluyordu saçlarına bakan kedilerin
her biri bir kenarda darmadağın
çömelip kalıyordu, yutkunuyordu
rengi kaçıyordu pencerelerde perdelerin

 

 

ellerimde simsiyahtır gidişin
benim fotoğrafım
kendime haksızlık etmemeliyim
sen şimdi yürü kendinle
ateş ve ben
uyumsuzluğun şiiri
sensiz kalan bu şehri yakmayı çok istedim