benim fotoğrafım

yaşarım, gök kuşatır kederimi rengiyle

bir yiğidin oğluyum, yanarım gece gündüz

 

senin olsun küllerim, gözyaşlarında erit

evrenin her sevdalı yangınında ben varım

 

ressam gölgemden alır efkarını resminin

ozan bir yanardağa dokunur yüreğimde

 

bende bulur yolunu kör çobanlar öteye

açtığım kapılardan görünür menzillerin

 

bahçıvan gözlerinde unutsun çiçekleri

getir artık, bitmeyen bir son olsun gözlerin