AĞLAMA Kİ AYNALAR KIRILIYOR İÇİMDE

Ağlama ki, aynalar kırılıyor içimde

Bulutlara değdirme ellerini, ne olur

Ruhuma dokunduğun fırtınalı bir günde

Ağlama; bakışların deli divâne olur

 

Yüzüm ya ayrılıktır, ya ölümcül karanlık

Kehkeşanlar gizlidir oysa senin yüzünde

Bu çatlamış duvarlar yıkılırsa bir anlık

Hayalin esrarını dağıtır mı özünde

 

Bana bakınca hüznün dudakları titriyor

Gökte renkler çaresiz, ufukta güneş yarım

Ya bu yollar umutsuz duraklarda bitiyor

Ya da hep umutsuzca yürüyor ayaklarım

 

Bir rüya evreninde uzaklaş göklerimden

Ya bir süreyya gibi kapat bana kendini

Ye da götür bu soylu baharı köklerimden

Sebil eyle sonunda her düşmana kendini