BENİM ŞİİRİM

Bakmayın ömrümü kuşatanlara

Yaslı bir baharın şairiyim ben

Issız ovaların nehiriyim ben

İçimde işliyor derin bir yara

Aşkın öldürmeyen zehiriyim ben

 

Kapattım kalbimin son kapısını

Dokunun; boşlukta bir taş gibiyim

Hafızası ölü nakkaş gibiyim

Çözüyorum hüznün muammasını

Ayaklara mahkûm bir baş gibiyim

 

Ölümü yaşadım, ölmeden önce

Bana, sonsuzluğu beklemek düştü

Mazide benim de yüzüm gülmüştü

Uyandım, karanlık geri dönünce

Nerde bir kuş varsa, öldürülmüştü

 

Gel artık, bul beni ey sessiz ölüm

Adını yazıver dudaklarıma

Zaman kan süzüyor kulaklarıma

Hıçkırığa mahkûm biçare gönlüm

Haydi, takılıver ayaklarıma

 

Kuruttum bengisu peteklerini

Gölgelerle dolu dünyada gülmem

Ben ki yaranamam, şakaya gelmem

Bulsam Kafdağı’nın eteklerini

Başımı çevirip gitsem mi, bilmem