A SİNAN

ne gizli, ne âşikâr; muammâyız a Sinan

ya aykırı gözleriz, ya âmâyız a Sinan

 

yakın bildiğimizde zindan olur ufuklar

ten yurdunda bir garip maverâyız a Sinan

 

kayar göklerimizden yıldızlar; suskundur aşk

canda mağrur, cihanda pür fenâyız a Sinan

 

ne hatırlar gibiyiz güllerden kubbeleri

ne sonsuz baharına âşinâyız, a Sinan

 

köprüler ırmakların yüreğinde kurulu

biz bir çeşmeden bile imtinâyız a Sinan

 

maslahatını mimar bilsek de ömrümüze

ardın sıra hüzünlü bir rüyayız a Sinan

 

kim aldı göğümüzden çiçekli bulutları

neden hayal yurdunda berhavayız a Sinan

 

şehir ıstırabıyla unutulan bir meczup

ıssızlığın tahtında mâsivayız a Sinan

 

dışımızda infilak ediyor kan denizi

içimizde susuz bir kerbelâyız a Sinan

 

tarih bin bir acıyla çöküyor üstümüze

hem belâdan kaçanız, hem belâyız a Sinan

 

kahır bizden bizedir; yalnızlık bizden bize

isyankâr çığlıklarız, vâveylâyız a Sinan