A SİNAN
ne gizli, ne âşikâr; muammâyız a Sinan
ya aykırı gözleriz, ya âmâyız a Sinan
yakın bildiğimizde zindan olur ufuklar
ten yurdunda bir garip maverâyız a Sinan
kayar göklerimizden yıldızlar; suskundur aşk
canda mağrur, cihanda pür fenâyız a Sinan
ne hatırlar gibiyiz güllerden kubbeleri
ne sonsuz baharına âşinâyız, a Sinan
köprüler ırmakların yüreğinde kurulu
biz bir çeşmeden bile imtinâyız a Sinan
maslahatını mimar bilsek de ömrümüze
ardın sıra hüzünlü bir rüyayız a Sinan
kim aldı göğümüzden çiçekli bulutları
neden hayal yurdunda berhavayız a Sinan
şehir ıstırabıyla unutulan bir meczup
ıssızlığın tahtında mâsivayız a Sinan
dışımızda infilak ediyor kan denizi
içimizde susuz bir kerbelâyız a Sinan
tarih bin bir acıyla çöküyor üstümüze
hem belâdan kaçanız, hem belâyız a Sinan
kahır bizden bizedir; yalnızlık bizden bize
isyankâr çığlıklarız, vâveylâyız a Sinan