benim fotoğrafım
yaşarım, gök kuşatır kederimi rengiyle
bir yiğidin oğluyum, yanarım gece gündüz
senin olsun küllerim, gözyaşlarında erit
evrenin her sevdalı yangınında ben varım
ressam gölgemden alır efkarını resminin
ozan bir yanardağa dokunur yüreğimde
bende bulur yolunu kör çobanlar öteye
açtığım kapılardan görünür menzillerin
bahçıvan gözlerinde unutsun çiçekleri
getir artık, bitmeyen bir son olsun gözlerin