AĞLAMA DUVARI DEĞİL Kİ KALBİM
Nerdesin ey göklerin gönderinde uyuyan
Buhurdan kokulu hücrelerimde
Eski bir dibaceyi alıyorum ölümün
Sapsarı ellerinden
Düşürmek istiyorum mısralarımı
Kanadı incinmiş bir serçenin gönlüne
Acının künhüne eremeyenler
Bilemezler çılgın kahkahaların
Zavallı çığlıkların anası olduğunu
Oysa puthaneyi yıkarken bile
Ağlama duvarı değil ki kalbim
Duvarların ağladığı bir mescit
Yeryüzü girdabı çekiyor beni
Pusula kan revan gün ortasında
Nerdesin ey göklerin gönderinde uyuyan
Damlalardan güldestedir gözlerim
Süzülür yurduna vebalıların
Güvercinler bozkırlarda tükenir
Yaban fotoğrafı, ateş harmanı
Ağlama duvarı değil ki kalbim
Bir köprüdür; kıvrım kıvrım uzanır
Sana götürecek yolların evrenine