AĞLAMA DUVARI DEĞİL Kİ KALBİM

Nerdesin ey göklerin gönderinde uyuyan

Buhurdan kokulu hücrelerimde

Eski bir dibaceyi alıyorum ölümün

Sapsarı ellerinden

 

Düşürmek istiyorum mısralarımı

Kanadı incinmiş bir serçenin gönlüne

Acının künhüne eremeyenler

Bilemezler çılgın kahkahaların

Zavallı çığlıkların anası olduğunu

Oysa puthaneyi yıkarken bile

Ağlama duvarı değil ki kalbim

Duvarların ağladığı bir mescit

 

Yeryüzü girdabı çekiyor beni

Pusula kan revan gün ortasında

Nerdesin ey göklerin gönderinde uyuyan

Damlalardan güldestedir gözlerim

Süzülür yurduna vebalıların

Güvercinler bozkırlarda tükenir

Yaban fotoğrafı, ateş harmanı

Ağlama duvarı değil ki kalbim

Bir köprüdür; kıvrım kıvrım uzanır

Sana götürecek yolların evrenine